Corona begon en dat ging zo:

Met mijn beste verstand geloof ik dat onze maatschappij naast erg fantasierijk (geldwaarde, landgrenzen, bepaalde autoriteit ) ook heel kwetsbaar is. Maar dat ik ook te schijterig ben om mijn fatsoen te vermoorden. Dus nu heb ik alleen een bibliotheek aan survival- & rewildingliteratuur, want het liefst zou ik mijn beha in de fik steken, zonder make up vergrijzen en elk weekend uit kamperen gaan. Elke vrijdagavond in de trein stappen, kamp opslaan in de Ardennen en dan zondagavond terug. (If at all! ) Zodat je op maandagochtend in de rij bij de supermarktkassa nog wat dennennaalden uit je knot schudt. Dat lijkt mij de leve. Maar nog liever zou ik überhaupt die hele supermarkt skotten en zelfvoorzienend zijn. Een piepklein huisje in het bos met een moestuintje, speervissen en jagen ter aanvulling. Lijkt mij helemaal alles. Autonomotherfuckingmie. Maar in het echt ben ik nog even niet fit (een fazant ziet mij aankomen) en woon ik in de stad. Eerlijk gezegd lig ik dus gewoon niet op koers. Want nu de vliegende vinkentering ineens neerstrijkt, raak ik extra pijnlijk doordrongen van alle verdovende decadentie. Van wat ik allemaal niet lust. En hoe ik ben gaan geloven in allerlei beperkingen. Terwijl ik toch ook een kind gebaard heb. En ik toen ook echt wel helemaal oer kon. ( Anders krijg je zo’n kind er gewoon niet uit. ) Maar van de week, toen ik overal mensen met pleepapier over straat zag rennen, liet ik me meeslepen en kocht ik met uitpuilende ogen ook een baal. Toen het later stil om me heen was, herinnerde ik me als bij toverslag hoe ik ooit op Bali genoeg had gehad aan een pannetje water om me van mijn toiletgang te verschonen. Page is helemaal geen must. First test and I put Bear Grylls immediately to shame met mijn rollen. Nog iets wat ik met mijn beste verstand geloof: als mensen bang zijn, worden ze vaak defensief. En ik heb deze week vervelend veel mensen onaardig tegen elkaar zien doen. Wat niet helpt. Net als mijn toiletpapier niet helpt. En nu ga ik koekjes bakken voor de alleen wonende mensen in mijn gebouw zodat het toch een beetje lente lijkt.