Ik skypete met mijn neef in China en dat ging zo:

Nathan komt uit Hollandsch vissersdorp Spakenburg en is naar China verhuisd. Gewoon. Alleen. Vanuit nichtelijk perspectief vrij plots. Aldaar runt hij een franchise van het bedrijf 1421 Consulting Group dat Nederlandse ondernemers helpt om voet aan Chinese bodem te krijgen. Nu in zijn tweede jaar boekt hij winst. Als klein jochie was Nathan de ‘Eminem- staar’ machtig. Van die Warchild ogen. Groot en donker. Klein mondje. Rood haar; dan dreads, dan een buzzcut. Nergens bang voor. Ik was hem een keer kwijt in de stad: toen was hij tussen een ploeg poldervrouwen gaan staan die met zijn allen op de foto gingen. Ik denk dat ik mijn neef stiekem levenslang al dope beschouw. Hij is zo’n guy die stress gehacked lijkt te hebben. En vandaag probeer ik te achterhalen of dat gevoel te vangen valt met een beetje interview…

… nou nee:“不,我说!!” schreeuwt mijn ginger neef live uit Shenzhen, China, naar rechts. “你必须清楚!”roept een kleine dame van middelbare leeftijd boos terug.  ( Er is een amusant conflict op gang. Althans voor mij. Nathan heeft een lange werkdag achter de rug en irriteert zich. Mevrouw is ‘ayi’ in het Chinees en ayi komt schoonmaken bij Nathan thuis want morgen komt zijn vriendin voor 3 maanden over. Voor die vriendin heeft hij heel romantisch extra dure zeep aangeschaft waar ayi nu de wc mee wil schoonmaken. Ze kibbelen en als Nathan opstaat om normaal schoonmaakmiddel te pakken, piept de ayi op in mijn beeld. Ze bekijkt me met open mond, ik zwaai, en zij loopt gauw weg voor Nathan terugkomt. )

Hoe was je als kind?
Een stronteigenwijs, spontaan joch. Verder sportief en fan van Metallica. Ben ik in de basis denk ik ook wel gebleven. Ik sta vier keer per week in de sportschool, surf nog steeds en ga over negen dagen in Hong Kong naar Metallica kijken.

Had je vrienden?
Ja eigenlijk was iedereen op de basisschool met elkaar bevriend. Het was echt heel gezellig daar. Toen moesten we naar de middelbare school en werd men ineens verdeeld op intelligentie. Dat was idioot. Er werd niemand iets opgedragen maar er trad een acute scheiding van op in de klas. Terwijl we de week ervoor nog gewoon vriendjes waren. Ik ging naar het WO. De mensen die naar de Mavo gingen begonnen als bij toverslag te roken en te drinken. Ik was daar niet aan toe en vond het een groot politiek circus. Had ik absoluut geen tijd voor. Dus ging ik met mijn maat Luuk en nog wat gasten verder t/m nu.

Ayi: “我要做的淋浴!”
Nathan: “不!”
Ik : “Heb je het tegen mij?”
Nathan: “Nee, wacht even…”
Ayi: “现在该怎么办?”Nathan: “Ja dahag! 因此, 不! Donderse kut!”
(Ayi werd even onderschept terwijl ze bewapend met de tandenborstel van Nathan de douche in klom om het putje schoon te flossen.)

Wat heb je na je WO gedaan?
Ik ben biologie gaan studeren puur omdat ik daar op de middelbare school een hele toffe leraar voor had. Alleen kwam ik er na drie jaar achter dat ik zelf geen leraar of wetenschapper wilde worden. En toen ben ik samen met Luuk gaan reizen.

Ja! En toen deed je wat iedereen op die leeftijd doet…
Ha je bedoelt op stilte- retraite! Okee, maar dat verhaal… Kijk, ik ging naar Thailand om te leven als Indiana Jones, ik wilde op avontuur! Eenmaal ter plaatse bleek helaas dat al die backpackers eigenlijk alleen maar zaten te zuipen en wiet te roken. En ik vond dat zo verschrikkelijk kut…

Waarom? Drink jij helemaal niet?
Jawel, ik drink weleens. Als ik iets te vieren heb, of de sfeer ernaar is maar het is gewoon nooit hoofddoel. En ik vind het zonde om een hele dag te vernachelen met brak zijn. Op een bepaald moment kwamen we in een soort backpackers- hemel terecht waar ik het daarom dus afschuwelijk saai had. Daar bleek meditatie een optie. Vond ik voor hippies natuurlijk. Gedoe, maar goed. Hoefde ik in elk geval even geen Jack Johnson of Zombie van de Cranberries meer te horen. Dat was op zichzelf al winst. Dus toen ben ik gaan mediteren. In een tempel bovenop een berg met uitzicht over een vallei. Daar moest je echt een week lang je bek houden. Na drie dagen heb ik mijn reisgenoot een illegaal sms’je gestuurd met de melding dat ik dit drie weken wilde doen. Het gaf zoveel rust. Behalve dat het een mooie manier van reflecteren is, is het ook gewoon lekker om je mind te trainen. Constant je focus in het nu houden is een flink gevecht dat me aanstond. Bootcamp voor me brein zeg maar. Daarna was ik denk ik wel in een keer klaar met opgroeien. Sindsdien is er niet zoveel meer veranderd.

Nathan: “O jee, ayi is terug…”
Ayi: “现在?”
Nathan: “厨房. Zo dan. Onderbreking nummer vier.”
Ayi: “哪?”
Nathan: “你的牙刷. Vijf.”

Zei je nou dat na je stilte- retraite klaar was met opgroeien?
Klopt. Ik had mezelf daarna veel beter in beeld. Nu weet ik dat ik even afstand moet als ik chagrijnig of recalcitrant word. Het is goed om dat van mezelf te weten. Dat zijn karaktertrekjes waar ik nu beter mee om kan gaan. Ik ben ook scherper geworden, kan me beter inleven in andere mensen, dat soort dingen.

Dus het was wel heel definiërend. Heb je nu nog weleens behoefte aan zo’n retraite?
Ik heb het twee maanden geleden nog gedaan. Voor de vierde keer. Eens in de zoveel jaar herhaal ik het. Mijn vriendin snapt het niet. Ik heb uitgelegd dat ik het nodig heb om mijn hoofd te verschonen.

En ga je daar dan voor terug naar dezelfde plek?
Nee ik heb meerdere tempels geprobeerd, nu drie in totaal en ik heb mijn favoriet gevonden. Wel in Thailand want in China heb je dat niet echt. Na Mao is de bezem door de hele cultuur gehaald en is dat niet meer te vinden.

Ayi: “我准备好了!”
Nathan: “是吗？”
Ayi: “看!”
Nathan: “Hierna is het klaar, hoor. Ze is aan het weggaan.”
Ayi: “呢？”
Nathan: “很好，谢谢. Ze is ook wel lief, hoor. Gewoon een beetje wereldvreemd. Sure, nu krijgt ze ook de deur niet dicht. – loopt weg om het zelf te doen en gaat weer zitten – Nou, heerlijk ontspannen mijn huis laten schoonmaken! Lekker, he? Scheelt weer. Daarom doe ik dit dus maar 1x per maand. Meer kan ik niet aan.”

Snap ik inmiddels. Wat heb je na je retraite gedaan?
Toen wist ik dat ik expat wilde worden. Dat was een hele bewuste keuze. Zo ben je namelijk in het buitenland, je blijft avonturen beleven terwijl je tegelijkertijd aan je carrière werkt dus je verspilt geen tijd. En als je wil is er altijd onontdekt gebied. En dat wilde ik dus daar heb ik mijn zaken op aangepast. Daar heb ik expres op aangestuurd.

Hee enne… China? Het dichtstbevolkte land ter wereld? Best wel een ander uiterste of wat?
Ik kwam via de pa van een vriend van me in China terecht. Ik wist dat ik op stage wilde binnen Azië dus heb ik die man met een dikke knipoog doch heel ordinair het hof gemaakt. Hij hield van hele specifieke dure ham. Bleek verdorie dat ik daar net een pak van op zak had toen ik hem trof! Gelukkig kon die man om me lachen en kreeg ik de stage die ik wilde. Achteraf bezien was het overigens ook prima voorspel want in China koopt iedereen elkaar om. De energie hier is aanstekelijk. Het is altijd chaos en crisis en er loopt nooit iets soepel waardoor het interessant leven is. Als je moe bent is het kut maar als je ook maar een beetje energie hebt is het erg grappig. Zoals ayi die de douche in ging met mijn tandenborstel. Wat je normaal uit wraak verzint, gebeurt hier doorgaans met de beste bedoelingen.

Maar stoort al die ruis dan niet?
Nee die dwingt je juist om heel dicht bij jezelf blijven. Soms wel, hoor. Dan raak ik overprikkeld maar dan ga ik dus weer even mediteren. Dat heeft iedereen hier. Iedereen die het zich kan permitteren, vlucht af en toe. Dat zijn China- Days en die zijn logisch. Het is ook volkomen normaal om een buitenlander gek te zien gaan om niks. Dat was dan de laatste druppel. Dat hoort erbij.
En toen ik hierheen ging was er in Nederland ook net crisis. Niemand kon werk vinden maar tegelijkertijd wilde iedereen maar dan ook iedereen perse in Amsterdam blijven wonen. Geen denken aan Rotterdam of Den Haag want dan hoor je er niet meer bij. We zijn allemaal provincialen maar na twee jaar zijn ze ‘Amsterdammerw’. Ik dacht “Dikke doei. Ik ga naar een land waar gewerkt in plaats van gezeken wordt.”

Dat is je vismentaliteit!
Misschien wel ja.

Tot slot: Een enkel woord om de rode draad in je leven mee te benoemen?
Interesse.