Ik mocht van mijn Lief en zijn maat meespelen met het ultieme jongensspel Dungeons& Dragons en dat ging zo:

Yes this finally happened! Afgelopen zaterdag mijmerde iemand nog “jouw man is echt de allersickste dungeonmaster die ik ooit heb mee gemaakt…” Normaal gesproken niet okee. Klinkt geheel verkeerd intiem. Gelukkig betrof het geen S&M maar D&D oftewel Dungeons & Dragons! En ever sinds seizoen 1 van Stranger Things af kickte met een potje spookt het door mijn hoofd: Hoe zou het zijn?

Karakteristieke keuzes:
Het enige wat ik weet is dat het op je magisch denkvermogen aankomt. Plenty there of! Dol op Flowers & Fairies! Dat was ook eigenlijk het spel waar ik voor kwam maar de jongens duidelijk niet. Het begon ’s middags al toen mij, heel open dacht ik, gevraagd werd wat ik wilde zijn? Zeemeermin natuurlijk! Fout. Een zeemeermin is irritant. Of in elk geval ‘gross’ zo vertelde zijn gezichtsuitdrukking. Ik probeerde het iets beter te maken door uit te leggen dat ik op het land gewoon bereid tot benen was. Dat regen alleen wat onfortuinlijk uit zou pakken. Uiteindelijk werd mijn ras half mens/ half bosnimf en mijn klasse die van takkewijf/ struikrover. Cool, ik was Sap de Aardwortel, ook goed. Maar mijn naam moest en zou Eczeemeermin! Ik ging die verdedigen met een kruisboog en een zweepje a la Indiana Jones; heerlak, let’s go!
(Gevolg: het spel bleef strikt beperkt tot een gortdroog binnenland.
Minpunt: optima forma hardcore geblokkeerd.
Pluspunt: ik mocht wel een snoezige eekhoorn op mijn schouder. )

De queeste:
Voor ik het wist was de zwoele stem van mijn Lief in die van de Efteling veranderd en gingen mijn teamgenoot en ik op pad. We waren in een verlaten dorp. We wisten van niks en moesten telkens dobbelen om vooruit te komen. We vochten met demonische octopussen, wonnen en gingen naar de kroeg. Doordat er tijdens de kruistocht zoveel onuitgesproken onheil heerste, was ik gigantisch op m’n hoede en vertrouwde ik niets of niemand meer. En toen iemand deelnam aan het avontuur als pinguïn herstelde ik daar maar moeizaam van. Draken en trollen prima, maar een pinguïn op een queeste ging mij echt te ver. Apart wel. Dat ik dan in Fantasia best racistisch ben. Los van deze verwarring was het supereasy om de sprookjessituatie te accepteren en crazy vain maar zat mijn haar ook in tijden van combat opvallend goed.

Enfin:
Ik maak grapjes maar het was serieus an epic good time. Ik snap deze sex-appeal helemaal! Het is totally lovable om je samen met vrienden te verliezen in fantasy times.

– X –

ECZEEMEERMIN